English Raymond Decancq
Raymond Decancq werd geboren te Roeselare op 1 december 1935 en overleed op 17 december 2023. Hij groeide op als oudste zoon in een gezin van drie kinderen. Hij liep school aan de toenmalige Rijksmiddelbare School te Roeselare. Zijn muzikale opleiding begon hij aan de Roeselaarse Stedelijke Academie voor Muziek en Woord "Adriaan Willaert" waar hij in 1955 een eerste prijs voor piano behaalde en 5 jaar later een eerste prijs voor harmonie. Hij zette de stap naar het Koninklijk Muziekconservatorium te Gent en behaalde daar zijn eerste prijs voor notenleer in 1968. Hiernaast verwierf hij in 1969 het regentaatsdiploma muzikale opvoeding via de Centrale Examencommissie te Brussel.In navolging van zijn overgrootvader, grootvader en vader oefende Raymond het beroep van kleermaker uit van 1950 tot en met 1968. Tijdens deze periode was hij eveneens semi-professioneel pianist in diverse amusementsorkesten. In die hoedanigheid maakte hij onder andere een rondreis in het voormalige Belgisch-Congo voor Sabena. In de periode van 1960 tot 1983 dirigeerde hij de Roeselaarse socialistische harmonie 'Door Strijd naar Kunst'. Van 1968 tot 1995 was hij ambtshalve leerkracht muzikale opvoeding aan de Rijksmiddenscholen van Tielt, Kortrijk, Poperinge, Diksmuide en Roeselare. Tijdens diezelfde periode was hij tevens leerkracht en pedagogisch coördinator algemene muzikale vorming aan de Roeselaarse Stedelijke Academie voor Muziek en Woord "Adriaan Willaert". In 1996 ging hij op rust.
Als componist en vennoot was hij verbonden met SABAM. Hij was penningmeester van Jeugd en Muziek Vlaanderen, afdeling Roeselare en ook actief in het koor Sint-Germanus van Beveren bij Roeselare. Reeds op jonge leeftijd componeerde hij zijn eerste werkjes, maar pas nadat hij op rust ging heeft Decancq zich er volledig kunnen op toeleggen. Eén belangrijke constante is dat hij de muziek zo beknopt mogelijk houdt, zonder overtollige franjes, terugbrengend tot de essentie. In zijn vocale composities is de tekst de belangrijkste inspiratiebron maar hiernaast kenmerkt zijn werk zich ook nog door algemene muzikale stijlinvloeden van buitenaf zoals Igor Stravinsky in zijn 'Capriccio' voor blazers en slagwerk of Arthur Honneger en Béla Bartók in 'Two Contrasts'. Hieruit blijkt dat hij niet behoort tot de experimenterende nieuwlichters maar zich laat inspireren door klinkende namen om die dan op een persoonlijke manier een andere muzikale dimensie te geven.
