Boudewijn Buckinx

Boudewijn Buckinx is geboren in Lommel in 1945 en was van kinds af aan sterk geboeid door muziek. Hij studeerde aan het Antwerpse Conservatorium en aan het Instituut voor Psycho-akoestische en Elektronische Muziek (IPEM) in Gent. Compositielessen kreeg hij van Lucien Goethals.

Sinds 1963 introduceerde hij heel wat nieuwe muziek in Vlaanderen met zijn ensemble WHAM (Werkgroep voor Hedendaagse en Actuele Muziek), met onder anderre muziek van Christian Wolff, Cornelius Cardew en John Cage. Deze laatste componist vormde ook het onderwerp van zijn proefschrift voor zijn licentiaat in de musicologie (1972).

Als componist is hij een typische exponent van het postmodernisme. De reeks van 1001 Sonates werd in zijn geheel uitgevoerd in Darmstadt (1988), Brussel (1989), Gent (1994) en Kiel (1998). Speciale ‘Buckinx-concerten’ vonden tevens plaats in Gent, Brussel en Kiel, alsook werd zijn muziek uitgevoerd op belangrijke festivals zoals de Hedendaagse Muziekweek in Gent, de ‘Feriënkurse’ in Darmstadt, de Tampere Biënnale (Finland) en het North American New Music Festival in Buffalo, Boekarest en Arad. In 1993 werd een 9 daags Buckinx Festival gehouden in de Rode Pomp te Gent.

Buckinx componeerde vijf opera’s: een kameropera in het Russisch - ‘Karoena’ (De Zeemeermin); dan ‘Socrates’, zijn opera over het leven en de filosofie van Socrates; ‘Le Valchirie’, de opera ‘Van Alle Tijden’ gebaseerd op het mythologische karakter Reinaert de Vos, evenals ‘Dhammapada’, gecreëerd in 2002.

Ander belangrijke werken zijn onder meer ‘La Sonate de Vinteuil’ voor mezzosopraan, piano en viool op teksten van Marcel Proust en het werk ‘Erwachen der Liebe’, op tekst van Philipp Schober, voor sopraan viool solo en kamerorkest. Beide werken dateren uit 1998. In 2000 werkte Buckinx zijn ‘Zen Requiem’ af, voor tenor, bariton, mannenkoor en kamerorkest alsook de ‘Nietzsche Talk Show’ voor tenor en ensemble.