Het Concerto in G GWV 328 is het kortste van de vier fagotconcerten, maar doet qua expressie-intensiteit en solistisch profiel zeker niet onder voor de andere. Het basiskarakter van de openings-allegro is energiek, vanwege de gesyncopeerde stijl waarmee het hoofdmotief begint. Samen met de daarop volgende neerwaartse aanloop zorgt het voor een constante levendigheid en motoriek. Solo-instrument en orkest zijn nauw met elkaar verbonden: in korte tijd blijven de partners elkaar de bal toespelen. Het expressieve largo, dat volledig wordt gedomineerd door de fagot, wordt gevolgd door het slotdeel in tweedelige herhaling, thematisch geprofileerd, ditmaal gedomineerd door triolenspel rond het solo-instrument, wat de eenheid van het concerto consolideert.